اللهمّ إنّي أسْألُكَ فيه ما يُرْضيكَ وأعوذُ بِكَ ممّا يؤذيك وأسألُكَ التّوفيقَ فيهِ لأنْ أطيعَكَ ولا أعْصيكَ يا جَوادَ السّائلين.
خدايا من از تو مي خواهم در آن آنچه تو را خوشنود كند و پناه مى برم بتو از آنچه تو را بيازارد و از تو خواهم توفيق در آن براى اينكه فرمانت برم و نافرمانى تو ننمايم اى بخشنده سائلان.
راههای رسیدن به خشنودی خداوند کدام است و بیراهه های دوری از لطف و مرحمت او و خارج شدن از مدار عنایتش کدام؟
انفاق و نماز و زکات و حج و قیام و...و هرآنچه خداوند بدان دستور داده مایه های برکت و وسیله های هدایت و راههای تقرب به حضرت رب و در مقابل، دروغ و تهمت و غیبت و دشمنی و کژی و کاستی های دنیوی، مایه های دوری از آفتاب و سقوط در دره جهل و غفلت و معصیت است.
امام موسي بن جعفر عليه السلام در حديثي فرمودند: “ان الله حرم الجنه علي کل بذي قليل الحياء لايبالي ما قال و ما قيل فيه” “خداوند بهشت را حرام نموده بر کساني که داراي زباني فحاش اند و حياي آنها کم است، باک ندارند از اينکه خودشان چه مي گويند و باک ندارند که درباره آنان چه گفته مي شود” یک نمونه از اعمالي است که در پيشگاه خداوند زشت و ناپسند است و انجام آن باعث عقوبت الهي مي گردد و در دعای روز بیست و چهارم ماه رمضان، در اين روز به خداوند پناه مي بريم تا ما را از تمامي اعمالي که موجبات خشم وغضبش را فراهم مي کند دور سازد...
آری؛ اینها همه هست اما شاهراه رسیدن به خشنودی حضرت رب و دوری از آزار خداوند و توفیق در فرمانبری از او کدام است؟
آیا اساسا شاهراهی در کار هست؟
خداوند عزوجل در قرآن کريم مي فرمايد: “قل اطيعوالله و الرسول فان تولوا فان الله لا يحب الکافرين” “بگو اطاعت کنيد خداوند و رسولش را پس اگر روي برگردانيد به درستي که خداوند کافران را دوست ندارد” پس کساني که نافرماني خداوند و رسولش را مي کنند جزو کافرانند و از رحمت خداوند به دور مي باشند و خداوند آنان را هدايت نمي کند چنانچه در قرآن مي فرمايد: “والله لايهدي القوم الکافرين” “و خداوند قوم کافر را هدايت نمي کند”
پس شاهراه رسیدن به توفیقِ به دست آوردن خشنودی خداوند، همانا تمسک به حبل المتین ولایت رسول و ائمه اطهار-علیهم السلام- است که می تواند تضمین کننده سعادت دنیوی و اخروی ما باشد.
استاد انصاریان در بیان راههای رسیدن به خشنودی خداوند در بیانی قرآنی می فرمایند:
در سوره فتح وقتي موضوع بيعت رضوان مطرح مي شود، ملاك رضايت و خشنودي خدا از شركت كنندگان در آن بيعت، اطاعت محض از رهبري بيان مي گردد. در مقام بيان سيماي كساني كه خدا از آنان راضي و خشنود است. ابتدا رهبريت را به عنوان محور رضايت معرفي مي كند و مي فرمايد: محمد رسول اللَّه، خواه شب پرستان خفاش صفت و كور دل، ولايت او را بپذيرند يا نپذيرند. سپس اوصاف ياران همراه و همگام پيامبر(ص) را تحت عنوان والذين معه در پنج وصف ذكر مي كند.
1 - در برابر كفار، شديد و استوار چون سدي محكم مي ايستند.
2 - ميان خود و نسبت به برادران ديني خود رحيم و مهربانند.
3 - پيوسته آنان را در حال عبادت، ركوع و سجود ميبيني.
4- همواره فضل خدا و خشنودي او را مي طلبند و مخلصند.
5 - سيما و ظاهر آنان چون باطن شان با كفار و فاسقان تفاوت دارد. سيماي ظاهري آنان به خوبي نشان ميدهد متتدين، با نماز و خاضع و مرتبط با خدا هستند.
رضايت خدا را در روزهاي سخت و دشوار بايد جست و جو كرد.
و رمضان فرصت غنیمتی است برای محک خوردن عیار ولایتمداری ما. در روزهای سخت و شیرین روزه داری و آینه داری!
